Vakantiefun, vakantiestress, vakantieliefde. Iedereen heeft zo z’n gevoelens als de ‘grote’ vakantie nadert. Weken, soms maanden vantevoren plannen we ons al wezenloos als we naar Valkenburg op vakantie gaan. Gaan we in één ruk of pakken we toch een hotel onderweg. ‘t Is altijd druk op de A28 bij Zwolle dus laten we in de nacht maar rijden. Is dit stress of fun?

De kunst van vakantie is dat je ook van de voorbereiding al geniet. Je hebt een boeking gedaan en dan begint de stress! Fout! Fout! Fout! Dan begint juist de fun. De rit naar Valkenburg of voor mijn part naar Schiphol of veel verder moet al fun zijn. Vraag je eens af, wat kan er mis gaan? Oké, het vliegtuig halen is wel zo prettig. Pak dan nog een uur extra want hoe leuk is het om lekker wat na de douane op Schiphol te vertoeven.

En dat geldt ook voor onderweg. De wegen zuidwaarts lopen allemaal vol in de loop van de dag omdat iedereen denkt dat ‘s nachts vertrekken zo handig is. En toch komen we allemaal weer op hetzelfde tijdstip bij Lyon aan of voor de tunnels in Oostenrijk. Probeer eens veel later weg te gaan of juist veel vroeger. Wees de rest te slim af door anders te denken. ‘s Nachts rijden is natuurlijk niet je gewoonte maar met z’n tweeën is het een optie om lekker door te rijden.

Eigenlijk maken we het ons zelf ook niet makkelijk. Twee onderbroeken en een pinpas is genoeg om weg te zijn. En vroeger op de jeugdcamping kwam hier een krat Grolsch-beugel en een zak gezouten Sparpinda’s bij. Maximale fun gegarandeerd. Vrijwel iedereen wil tegenwoordig iedere minuut voorzien zijn van alle gemakken. Waar is het avontuur gebleven, het onverwachtse, de vakantieliefdes....? Dat was altijd in die tijd dat er geen stress was en er verdraaid weinig gepland werd.

Dus terug naar die basis, maar met de zekerheden en technologie van nu maar vooral niet overdrijven. Mis je dan pantysokjes of de wattenstaafjes, zoek even een lokaal supertje. Het onverwachtse van nu ... Fijne vakantie!

Hans Schieving
Manager Commercieel Bedrijf
Univé Noord-Nederland
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Overal in de stad doemen ze op. De blue lines om een blauwe parkeerzone te markeren! Gecreëerd om kort(er) te parkeren zonder te hoeven betalen. Sympathiek. In mijn overvolle wijk Helpman zijn ze er nu ook. Eén uur gratis parkeren aan de Verlengde Hereweg! Het is voldoende om even voor heerlijke sushi naar de Appie te gaan, of een andere snelle boodschap. Of is een gratis halfuur ook genoeg? Toch zie ik het alweer gebeuren. De beduimelde blauwe schijf staat net niet lekker op het juiste cijfer. Discussies ter plekke met oom Agent of met het CJIB in Leeuwarden.

Op zich niets nieuws. Maar …. na enig google-en stuit ik alweer op de blauwe-fraude-P-schijf. Creatievelingen onder ons hebben een P-schijf met een klokje geknutseld zodat je altijd ‘net’ staat geparkeerd. Het zijn tot nu toe nogal dikke versies waar reeds de eerste extra boetes voor zijn uitgedeeld. Volgzaam als ik ben heb ik een nieuwe P-schijf, bij de Bruna voor € 2,-, gekocht. Het exemplaar oogt wat dik. Het is namelijk ook een ijskrabber en condensswiper in-één! Hier past prima een chip in die aangestuurd wordt door een app en zie hier, de perfecte P-schijf is zo geboren. Niet dat ik een doemdenker ben maar het wegpesten van de heilige koe roept bij auto-minnend Nederland nu eenmaal veel creativiteit op.

Conclusie: De blauwe lijn zal nog wel eens gauw weer kunnen verdwijnen en plaats gaan maken voor de oranje of paarse alternatieven. En wat voor voorwaarden hieraan wordt verbonden? Dat gaan we dan weer meemaken of zou het toch gewoon de parkeerapp van Parkmobile worden. Mijn favoriet! Want als je dan toch de auto in de stad gebruikt, dan is een bescheiden bedrag voor een kort parkeermoment acceptabel. Of nog beter, in de stad de auto doodgewoon laten staan en de (bak)fiets pakken. Want dat doet de blauwe zone absoluut niet: het terugdringen van het autogebruik in drukke gebieden.

Hans Schieving
Manager Commercieel Bedrijf
Univé Noord-Nederland
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Deze editie geen auto-onderwerp van mij. Er gaat immers niets boven Koningsdag, koud, nattig maar toch erg gezellig! Als oer-Stadjer heb ik mij niet laten afleiden en de kou getrotseerd! Koningsnacht is toch altijd wel speciaal en Groningen heeft het traditioneel erg goed voor elkaar. Een dikke knuffel voor onze burgermeester met zijn gevolg en de horeca die de grenzen opzoeken van mogelijkheden. En dat je, naast de klachten over het veel te koude voorjaar, in deze metropool tientallen decibel-klachten krijgt is ‘all-in-the-game’. En een beetje kou heeft ook zo z’n voordelen want het was minder druk totdat om 02.00 de muziek buiten uit ging. Binnen 5 minuten stonden overal rijen om binnen verder te proosten.

Op Koningsdag zelf met de family wederom een soepel rondje centrum gemaakt. Iedereen wat oranje’s opgespeld en gaan! Nog maar net bekomen van de nachtelijke biertjes toch maar weer even op Willem getoast met deze en gene. Maar Groningers, het kan veel meer oranje!!

In mijn te frisse NL-elftal trainingsjasje voelde ik mij enigszins opgelaten. Ik neem aan dat iedereen onder de winterjas toch iets van oranje had aangetrokken. Dat maakt alles zoveel mooier op één van de gezelligste dagen van het jaar! Nu kon het zijn dat het te koude bier mijn observatievermogen wat had aangetast, maar hij was toch echt groen. Een éénrichtingsbord in de Oude Boteringestraat richting Grote markt op een groene ondergrond, onder een verbodsbord voor auto’s en motoren. Vriend Google kwam ook niet veel verder dan de 14 nieuwe verkeersborden van 2016, waaronder niet deze groene. Nieuwsgierig als ik ben zojuist de gemeente Groningen geWhatsAppt voor opheldering. Ook alweer een bewijs van de dynamische stad. De deadline van deze Autoplus zat mij op de hielen dus ik moet het nu even doen zonder het juiste antwoord! Mijn vrije vertaling van dit bord is, dan wel op Koningsdag met een oranje ondergrond: Het feestgedruis is díé kant op!  

Hans Schieving
Manager Commercieel Bedrijf
Univé Noord-Nederland
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

In tijden van milieubewustzijn die de overheid over ons uitstrooit, zou het zo maar kunnen dat de huidige ‘vieze’ diesels toch opnieuw door hen worden aangeschaft. De aanbesteding van een groot deel van de 14000 politievoertuigen staat er weer aan te komen. De motivatie van de inkoopdirecteur Eilander is dat de auto’s onder extreme omstandigheden betrouwbaar moeten zijn en snel moeten remmen en optrekken. Huh? doet dat alleen een vuile VW diesel? Nu begrijp ik dat stekkeren misschien ook niet heel handig is (ondanks de wens van de PvdA om in 2030 iedereen groen te laten rijden). Je weet immers nooit hoe lang een achtervolging duurt. Dus die begrijp ik dan nog wel.

Anderzijds is het beeld van een foute sjoemeldiesel met daarin een paar dienders niet meteen het visitekaartje voor het korps. Kort gezegd: een foute auto is de enige goede! Het artikel uit De Volkskrant vermeldt dat er nog geen besluit is genomen. Ik maak dan even van de gelegenheid gebruik om de heren-inkopers te wijzen op de keuze van onze EK-deelnemende zuiderburen.

Die hebben in 2012 weer gekozen voor de Golf GTI. Mijn grote liefde rijdt in flikkenkostuum door de hoofdstad van Europa! Mooi! Betrouwbaar: Check! Remmen: Check! Optrekken: Checkcheck! Onder extreme omstandigheden. Nou, ooit heb ik met hele zware sneeuwval, met mijn GTI 5, mijn vriendin gered op de afsluitdijk. Dus: Check! Meneer Eilander, kies a.u.b. voor de GTI. Als het in Brussel kan, kan het hier zeker! En om zeker te zijn dat je 99,99% van het Nederlandse wagenpark te snel af bent, kies voor de netop de markt gebrachte GTI Clubsport. Met 290pk en getemd tot 250km, is dit de allerbeste keus. En als dat nog niet genoeg is, verwijder de beperking. Bijkomend voordeel, de politieacademie stroomt moeiteloos vol!

Hans Schieving
Manager Commercieel Bedrijf
Univé Noord-Nederland
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Onze vaste columnist Hans Schieving, ook deelnemer aan de Carbagerun, doet iedere dag verslag van zijn belevenissen. Na een superroute door het Centraal Massief richting Toeloeoeze, met een onfortuinlijke deuk en een lekke band. Zit het er bijna op.

Poeh, 't is me 't weekje wel! Inmiddels ruim 2600 kilometers helemaal suf geslingerd over Europa's mooiste en hoogste wegen. En natuurlijk werd ook niet altijd de meest zuinige manier van rijden gekozen. Het is ook niet meteen een zondagmiddagommetje. Het blijft aantrekkelijk om bijvoorbeeld af en toe even off-road te gaan. Vanmiddag iets teveel vertrouwen in het kunnen van de Quattro door op een ongeprepareerde besneeuwde parkeerplaats in de Pyreneeën te willen stoppen voor een picknick. Meteen tot aan de assen in de verijsde sneeuw. Kansloos vast! Met dank aan de carbagerunvrienden in de 318i (hoofdrol in de binnenkort uit te zenden docu over de run) er uit gesleept.

Vandaag is het wel bijltjesdag. Van alles gaat er stuk onderweg. Diverse auto's zijn weggesleept of ter plekke afscheid van genomen. Mijn favoriet, de Mazda 323F, rijdt nog steeds. Wat een gore bak is het geworden. De olie zit overal en hij rookt alsof je in de Eemshaven bent. Ook de lokale Mossos is nogal aktief. Er is altijd wel wat te vinden aan deze oude bakken, ondanks de verplichte APK en verzekering die bij aanvang getoond moet worden. Via Twitter wordt iedere 'runner' steeds bijgepraat. Op de grens bij Andorra is men nogal scherp op alles wat een NL-kenteken heeft. Dus maar alles exact volgens de regels zo dadelijk.

Het schrijven wordt me nu niet al te gemakkelijk gemaakt op de N260, zo'n 100 kilometer van Andorra. Zeker niet wanneer mijn trouwe CarbageRunmaatje Mario de haarspeldbochten gebruikt om zijn rijtechniek verder te verbeteren. Misschien is deze etappe wel de mooiste ... Wat zijn de Pyreneeën ruig. Prachtig!

Vieze Lotte, onze trouwe gevonden verstekeling, is nog steeds blij achterop. En zo blijven grote mannen ook een beetje klein. Op naar Andorra... de laatste slingerende meters van vandaag. Finish!

Onze vaste columnist Hans Schieving, ook deelnemer aan de Carbagerun, doet iedere dag verslag van zijn belevenissen. Na een Australisch biertje in een Ierse pub en een nacht in een Frans bed is het au revoir Avignon. Een bovengemiddeld mooie stad.

Vanmorgen al op tijd een walkaround gedaan, voordat alle 'macho's' hun bolides weer aanslaan. En, een croissantje met koffie op een te fris terras, maar toch, de eerste van 2016. Een beetje raar is het wel, Zuid-Frankrijk in de winter. Een graad of 8 in een mediterrane omgeving. We rijden een superroute door het Centraal Massief, direction Toulouse. Voor de Groningers onder ons, Toeloeoeze! Dit soort hoogdravende grappen maken wij dus onderweg.

Onderweg zijn we nog lekgereden wegens iets te enthousiast spelen met de haarspeldbochten. Een forse steen kostte ons de dorpel en een nieuwe Snowtrac. Het kan erger. Meerdere oude bakken zijn al uitgevallen met kapotte lagers, een gescheurd blok of overmatig zweten van de motor op alle naden.

Morgen is het nominatiedag voor de meest unieke barrel. In onze ogen is dat zoals de Carbagerun bedoeld is: Een Mazda 323F (foto) met echt van alles aan de hand. Werkelijk alles is mis maar het loopt nog steeds. Olie en water wordt aangeleverd vanaf drums op het dak. Het rookt en piept erover. Deze gasten hebben er lol in om de auto volledig uit te wonen en de finish te halen. Waar de wc-pot achterop op slaat? Geen idee maar grappig is het wel.

Nu onderweg naar Millau. De brug over het dal blijft spectaculair. Nog een slordige 200 kilometer tot de finish. Morgen, via de Spaanse zijde van de Pyreneeën, klimmen we naar Andorra. De eindlocatie. Onze Audi 2.6 gaat het gewoon halen ondanks dat ze vandaag behoorlijk stonk van het soms te stevige bochtenwerk. Genieten!

Onze vaste columnist Hans Schieving, ook deelnemer aan de Carbagerun, doet iedere dag verslag van zijn belevenissen. Vanmorgen had ik wel een uurtje later gewild ... Lange werkdagen tijdens de Carbagerun. Gauw een uurtje of 12.

Nu onderweg naar Avignon. Via de mooiste strada's en routes. Echt, wat een gave natuur. Heerlijke wegen om de Quattrotechniek extra lief te hebben. De oude Q is onder de kap kurkdroog, verbruikt geen spat olie en dat na 336000 echte of onechte kilometers, het is een ingevoerde Audi dus who knows.

Wel hebben we besloten, tijdens alle goede en diepgaande gesprekken onderweg, dat de Q extra pk's mag krijgen. Want er is wel wat van de 150pk verdwenen. De 6-cilinder laat wel fijn van zich horen als het gaspedaal diep gaat, de duw in de rug mag steviger.

De spoorverbreders van 2 centimeter, de nieuwe veren achter, de nieuwe banden en het uitlijnen houdt de Q geweldig op de haarspeldbochten van de D3 en de D951. De omgeving van Gap. Van de opdrachten van vandaag, handstand in een Frans toilet, met een eend in een eend en de auto 2 meter laten ophijsen, is niet veel terecht gekomen. Dit mede door de cameraploeg, Jan rijdt rond, die meerijdt met de andere bevriende equipe. Toch nu wel iets weeïg van het typen en iets harder slingeren door de bergen dan wanneer ik met het gezin hier zou zijn. Morgen Toulouse, nu BZN met Mon Amour.

Onze vaste columnist Hans Schieving, ook deelnemer aan de Carbagerun, doet iedere dag verslag van zijn belevenissen. Van Bazel naar Turijn. Prachtig! Dat was gisteren even doortrappen met onze Q. Zonder een kuch of een steun zijn we in Zwitserland aangekomen. Even wennen met die grens en meteen de opmerkingen over de auto. Geen extra verlichting. Verboden! En even de tolsticker betalen à €40,-. Een heel hartelijke ontvangst was het niet. Eigenzinnig Zwitserland.

Bazel is interessant. Het werkt hard aan stadsvernieuwing. De finish was op 100 meter hoogte in BarRouge. Mooi! De punten van de dag waren overigens minimaal. Het te kleine MegaMindy pak werd afgekeurd. Het biertje na afloop smaakte gelukkig goed.

Vanmorgen op tijd de Q aangeslingerd, direction Torino. Uiteraard met opdrachten en prachtige wegen. Zoek een Lamborghini tractor en rij er op. Schep je achterbak vol sneeuw en zet drie Fiat's 500 in de Italiaanse vlag neer. O ja, en rij 500 kilometer en kom veilig aan. De tractor was een gelukje. De sneeuw meer werk dan moeilijk. Nu de Fiatjes nog. Kijken of de Fiat-fabriek in Turijn een oplossing biedt. Om een uur of 1900 binnen in La Sacra Birra Saloon. Klinkt veelbelovend. Morgen de Mt. Blanc?

Onze vaste columnist Hans Schieving, ook deelnemer aan de Carbagerun, doet iedere dag verslag van zijn belevenissen. Gorinchem it is! De start van de Carbagerun is traditioneel onrustig. Veel bovenmatige decibels uit veel te grote dakspeakers, scheepshoorns en sportuitlaten. Auto's worden gekeurd op banden, groene kaart, techniek en waarde. Het is zeker geen snelheidskwestie want zo zit de run niet in elkaar. Met je beste carbagemaat in je barrel onderweg zijn. Dat is het idee!

De barrels variëren van een Daf 66 tot een Jaguar Sovereign. Van minder dan 900cc tot ruim 5 liter. Iedere equipe heeft zijn verhaal voor zijn keuze. Tot nu toe krijgt de Opel Ascona 1.6S met de kameel op het dak van ons de meeste waardering.

Onze Audi A4 2.6 Quattro is geen originaliteitswinnaar. Een heerlijke barrel .... inmiddels een vrijwel volledig gereviseerde 20 jaar youngtimer. Alleen de 4e versnelling slaan we meestal over en de bumper wil niet op z'n plek blijven. De ruitenwissers ogen wat vermoeid, maar een nieuw motortje is op voorraad aan boord van onze Q.
 
Om een uur of 1900 zijn we in Basel. Kijken wie de punten gaat scoren in het MegaMindy pak. Dat was één van de dagopdrachten. De andere was om één van de historische gasten van de Belg Jambers te spreken, die was even te lastig.
 
Tot nu boffen we met de politie onderweg. De eerste vond het niet tof dat we de Q op de Grote Markt in Groningen fotografeerden. Alhoewel, na de uitleg konden we door. In Luxemburg moest de brandstof van het dak van een andere equipe. Dus dat ligt hier nu op de achterbank. De Run is vriendelijk, dat scheelt bij lichte vergrijpen.
Bijna 1600. Tijd voor een Redbull en een 'dreuge' worst, te rijpen aan de spiegel.

Morgen een prachtige tocht naar Turijn. Wordt vervolgd!

Eind december waren er meerdere artikelen te lezen over de vele verkeersdoden op de lokale N-wegen. En kom op nou…. een aantal zijn het gevolg van keren op de weg! Blijkbaar denken we dat dit kan op een drukke weg waar we 100 mogen rijden. En dan zijn dit de gevallen die echt goed mis gaan.

Dat er dagelijks veel meer zeer gevaarlijke situaties zijn zal niet verrassen. Boven op de bumper van de voorganger, toch passeren waar het niet mag en veel te dicht op elkaar. Nu weet ik niet of er controles plaatsvinden, dat zal wel, maar ik zie het nooit. Ik zie alleen de standaard flitsers op de ring bij Vesta en af en toe op de A28 voor Assen. Maar het begint bij onszelf natuurlijk. Dat keren op de weg en ‘door de groene streep’ goed is voor een paar honderd euro CJIB boeit blijkbaar niet.

Ook is de constatering dat veel jeugdigen erbij betrokken zijn. Zo tot midden 25 is het verantwoordelijkheidsgevoel nog bij velen ver weg. Het begint bij jezelf maar ook verzekeraars bieden enige hulp. Zo is er een Trials programma voor jeugdige bestuurders waarin bepaalde vaardigheden worden bijgebracht. Superleuk om te doen en je krijgt nog extra korting na deelname ook. Dus geld toe om een betere automobilist te worden. Het moet dus echt beter! Iedere verkeersdode door dit soort gedrag is er echt één teveel. Dus vanaf nu doen we dit niet meer … of praat ik tegen het asfalt?
http://unive.nl/autoverzekering/trials

Hans Schieving
Manager Commercieel Bedrijf
Univé Noord-Nederland
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.